کد مطلب:48704 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » قرآن

احساس هر فرد دربارة قرآن، به چه چيزهايي بستگي دارد؟

اگر مقصود شما از احساس، وجود يك حالت عاطفي و يا معرفتي در اشخاص نسبت به قرآن كريم باشد بايد گفت: احساس هر شخص نسبت به قرآن، به مقدار و نوع معرفت و ارتباط او با قرآن بستگي دارد; به همين جهت، احساسها متفاوت است. ما در اين جا به بعضي پدپدهها كه در ايجاد نوعي احساس نسبت به قرآن، مؤثرند اشاره ميكنيم:

1ـ انس با قرآن: وقتي انسان زياد با قرآن مأنوس باشد، در كنار قرآن، احساس تنهايي نميكند. امام سجاد7 در اين باره ميفرمايند: اگر هر كس كه بين مشرق و مغرب است ـ يعني همه ـ بميرند، اگر قرآن با من باشد، احساس وحشت ـ و تنهايي ـ نميكنم.(بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 82، ص 66، نشر وفأ، بيروت.)

2ـ آگاهي از محتواي ارزشمند قرآن: شخصي كه بر گنج معاني قرآن دست يافته است، در كنار آن احساس فقر نميكند. پيامبر9 ميفرمايد: قرآن توانگري است كه جز آن، توانگري يافت نشود و هيچ فقري نيز پس از آن نيست.(وسائل الشيعه، شيخ حر عاملي، ج 6، ص 168، نشر مؤسسه آل البيت: .)

و هم چنين ميفرمايند: براي حاملان قرآن سزاوار نيست كه بهرة ديگران را برتر از بهرة قرآني بدانند، زيرا اگر آدمي مالك سراسر گيتي نيز باشد، قرآن بر هر چه دارد برتري دارد.(أمالي، سيدمرتضي، ج 1، ص 24، نشر كتابخانة آيت الله مرعشي.)

3ـ ايمان: انسان مؤمن به علت ايماني كه دارد، هنگام ارتباط با قرآن، ايمانش زياد ميشود: وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ ءَايَـَتُهُو زَادَتْهُمْ إِيمَـَنًا;(انفال،2) وهنگامي كه آيات او بر آنها ] =مؤمنان[ خوانده ميشود، ايمانشان زيادتر ميشود.; همچنين احساس شفا و رحمت ميكنند: وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْءَانِ مَا هُوَ شِفَآءٌ وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ;(اسرأ،82) و از قرآن، آن چه شفا و رحمت است براي مؤمنان نازل ميكنيم.

4ـ كفر و نفاق: انسان كافر و منافق، احساس خوبي از قرآن ندارد، زيرا با شنيدن آيات آن، بر گمراهياش افزوده ميگردد: وَ إِذَا تُتْلَيَ عَلَيْهِمْ ءَايَـَتُنَا بَيِّنَـَتٍ تَعْرِفُ فِي وُجُوهِ الَّذِينَ كَفَرُواْ الْمُنكَرَ;(حج،72) و هنگامي كه آيات روشن ما بر آنان خوانده ميشود، در چهرة كافران، آثار انكار مشاهده ميكني.; وَ لاَيَزِيدُ الظَّـَـلِمِينَ إِلآخَسَارًا ;(اسرأ،82) و ]قرآن[ ستمگران را جز خسران ]و زيان[ نميافزايد.

5ـ اعتماد به قرآن: مقدار اعتماد به قرآن كريم، سبب ميشود كه انسان در كنار آن احساس خطر نكند; عليدر اين باره ميفرمايد: بر شما باد به كتاب خدا، زيرا ريسمان محكم و نور آشكار و شفابخش نافع است.(بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 89، ص 23.)

و اما اگر مقصود شما از احساس آن است كه هر شخصي ممكن است با خواندن قرآن ياتفكر دربارة آن، صاحب برداشت هايي تخيلي شود كه متكي به علم تفسير و ضوابط فهم قرآن و روايات نيست، بايد بگوييم اين گونه احساسها و برداشتها ـ بي پايه و اساس ـ از مصاديق تفسير به رأي به حساب ميآيند كه نه جايز هستند و نه ارزش دارند.